ภาค ๑ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 56 / 59

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 23 ของคนที่ยังตั้งอยู่ปวัตติกาลนี้ก็ตาม ที่ดับแล้ว ขันธ์เหล่านั้นทั้งปวงก็เป็นเช่นเดียวกัน คือ (ดับ) ไปโดยไม่ต่อกัน โลก (คือสัตว์) ชื่อว่าไม่เกิด เพราะ

เนื้อหาพูดถึงการระลึกถึงความตายและการฝึกฌานในชีวิตประจำวัน อธิบายลักษณะของจิตที่เกิดขึ้นและดับไป การพิจารณาอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับความตายจะช่วยให้จิตตั้งมั่นและลดนิวรณ์ได้ ฌานที่เกิดขึ้นในกระบวนการนี้จะ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 24 อารมณ์ เพราะว่าในอรูปฌานนั้นมีแต่ความก้าวล่วงอารมณ์แห่งฌานที่ ถึงอัปปนาแล้วเท่านั้น แต่ในมรณสตินี้ (วิสุทธิภาวนานุกรมและ อารมณสมติกกมะ) ทั้ง ๒ นั้นหาม

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของมรณสติในการปฏิบัติธรรม โดยแสดงให้เห็นว่าผู้ที่มีความเข้าใจในมรณสติจะเป็นผู้ไม่ประมาทและลดความหลงใหลในชีวิต รวมถึงอานิสงส์ที่เกิดขึ้นเมื่อมีการระลึกถึงความตาย ซึ่งส่งผลในกา

มุ ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - [กายคตาสติ] - หน้าที่ 25 กายคตาสติกรรมฐานนั้นใด ไม่เคยเป็นไปนอกพุทธบาทกาล ไม่เป็นวิสัยแห่งเดียรถีย์ทั้งปวง อันพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสรรเสริญ ไว้ในพระสูตรนั้น ๆ

การเจริญกายคตาสติคือการนำมาซึ่งความสังเวชใหญ่และความเกษมจากโยคะใหญ่ เป็นการพัฒนาตนเองที่สำคัญในพุทธศาสนา ผู้ที่บริโภคกายคตาสติย่อมได้รับอมฤต ทำให้เกิดสติสัมปชัญญะและญาณทัสสนะ การประกอบกายคตาสติช่วยให้

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 26 ดังนี้เป็นต้นแล้ว ทรงนิเทศ (ขยายความ) ไว้โดย (จัดเป็น) ๑๔ บรรพ (ดัง) นี้คือ อานาปานบรรพ อิริยาบถบรรพ จตุสัมปชัญญ บรรพ ปฏิกูลมนสิการบรรพ ธาตุมนสิการบ

บทนี้กล่าวถึงการเจริญกายคตาสติในวิสุทธิมรรค แบ่งเป็น ๑๔ บรรพ อาทิ อานาปานบรรพ อิริยาบถบรรพ และจตุสัมปชัญญบรรพ ทั้งนี้ กายคตาสติช่วยให้ภิกษุเจริญการปฏิบัติธรรมเพื่อผลดีในชีวิต นอกจากนี้ยังมีการอธิบายสม

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 27 (ภาวนา) ในอนุสสตินิเทศนี้ ใน ๒ บรรพนั้น อานาปานบรรพ เป็นกรรมฐานบทหนึ่งต่างหาก โดยเป็นอานาปานสติ (กรรมฐาน) ส่วนว่า ทวดึงสาการกรรมฐานนั้นใด ที่ทรงแสดง

บทนี้เน้นการทำสมาธิและการระลึกถึงกายตามคำสอนในวิสุทธิมรรค มุ่งเน้นอานาปานบรรพเป็นกรรมฐาน ที่ชี้ให้เห็นถึงธรรมชาติของกายมนุษย์ที่เต็มไปด้วยสิ่งไม่สะอาด เพื่อให้เกิดการสำนึกในความไม่ถาวรของร่างกายและจิต

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 28 ขึ้นไป ปาฐะว่า อโธ เกสมตฺถกา แปลว่า แต่ปลายผมลงมา บทว่าตจปริยนต์ หมายความว่ามีหนังหุ้มโดยขวาง (คือหุ้มรอบ) ปาฐะว่า ปูรนฺนานปุปการสฺส อสุจิโน ปจจเวกฺ

ในบทนี้กล่าวถึงการตีความเรื่องร่างกายและสิ่งที่ไม่สะอาด โดยแบ่งเป็นหลายข้อตามหลักคำสอนในวิสุทธิมรรค โดยระบุให้เห็นความสัมพันธ์ในบทบาลีและอธิบายถึงคำศัพท์ที่มีความหมายเกี่ยวข้องกับร่างกายและอาการต่างๆ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 29 อตฺถิ อิมสฺมี กาเย เกสา อสุจิ อิมสฺมี กาเย โลมา (ผม ทั้งหลายมีอยู่ในกายนี้ ขนทั้งหลายมีอยู่ในกายนี้) ดังนี้เป็นตัวอย่า แท้จริง ใครสักคน เมื่อค้นดูใน

ในเนื้อหานี้มีการกล่าวถึงการเจริญกรรมฐานในกาย โดยนำเสนอการศึกษาอาการที่ไม่บริสุทธิ์ของร่างกาย เช่น ผมและขน และการปฏิบัติกรรมฐานผ่านคำสอนของอาจารย์เกี่ยวกับอุคคหโกสัลละที่ช่วยให้ผู้ฝึกสามารถทำกรรมฐานได

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 30 อย่างนี้ คือ ทางวาจา ทางใจ โดยสี โดยสัณฐาน โดยทิศ โดย โอกาส (คือที่อยู่) โดยตัดตอน [ทางวาจา] ก็ในกรรมฐานที่ต้องมนสิการสิ่งปฏิกูลนี้ พระโยคาวจรถึงแม้ เ

ในบทอธิบายนี้กล่าวถึงการทำสาธยายในกรรมฐานที่สำคัญในการฝึกฝน โดยเฉพาะเมื่อทำเกี่ยวกับพระไตรปิฎก พระโยคาวจรจะต้องสาธยายด้วยวาจาก่อน ในช่วงสี่เดือนของการฝึก เมื่อพระเถระทั้งสองได้รับการสั่งสอน ก็ได้ตั้งใ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 31 หนัง) เป็นต้นแล้ว ทำสาธยายโดยอนุโลมและปฏิโลม คือพึงว่า 'เกสา โลมา นขา ทนฺตา ตโจ' (ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง) แล้วจึงว่าโดยปฏิโลมอีกว่า 'ตโจ ทนฺตา นขา โลมา เ

ในเนื้อหานี้ได้กล่าวถึงการวิเคราะห์องค์ประกอบของร่างกายโดยยกตัวอย่างจากตำราโบราณ โดยมีการใช้คำซ้ำและวิธีการสาธยายที่เน้นถึงความสัมพันธ์ของส่วนต่าง ๆ นำเสนอในลำดับก่อนหลังและกลับหลัง เพื่อทำให้เข้าใจใน

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - ม้าม พังผืด ตับ หัวใจ ไต เยื่อในกระดูก กระดูก เอ็น เนื้อ หนัง ฟัน เล็บ ขน ผม) - หน้าที่ 32 ต่อนั้นไปพึงว่าในเมทฉักกะ (๖ ทั้งมันข้นป ว่า "ปิตต์ เสมุห์ ปุพฺโพ โลหิ

ในข้อความนี้เป็นการกล่าวถึงระบบอวัยวะภายในร่างกายมนุษย์ เช่น ม้าม ตับ หัวใจ ไต และของเหลวต่าง ๆ เช่น เลือด น้ำเหลือง หรือเหงื่อ โดยการแบ่งเป็นกลุ่มอวัยวะและของเหลวที่มีประโยชน์และบทบาทสำคัญต่อสุขภาพขอ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 33 พึงทำสาธยายด้วยวาจาไปอย่างนี้ ครั้ง ๑,๐๐๐ ครั้ง กระทั่ง ๑๐๐,๐๐๐ ๑๐๐ ครั้งก็ดี ด้วยว่า ด้วยการสาธยายทางปาก (อย่างนั้น) ระบบ กรรมฐาน ย่อมจะคล่องตัว จิ

บทความนี้เสนอการสาธยายกรรมฐานด้วยวาจาและใจ โดยเน้นบทบาทของการสาธยายที่ช่วยให้จิตมุ่งมั่นและไม่วอกแวก เพื่อการเข้าถึงโกฏฐาสได้ชัดเจน โดยมีการอธิบายถึงมิติสี สัณฐาน ทิศ และโอกาสของโกฏฐาสที่ช่วยให้ผู้ปฏิ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 34 ปริเฉท) ตัดตอนด้วยส่วนของตน (วิสภาคปริเฉท) ตัดตอน ด้วยส่วนที่ผิดกับตน ใน ๒ อย่างนั้น ตัดตอนด้วยส่วนของตน จึง ทราบอย่างนี้ว่า "โกฏฐาสนี้ กำหนดตัดด้วย

เนื้อหาเกี่ยวกับการตัดตอนในพระพุทธศาสนา โดยแสดงถึงการเข้าใจกรรมฐานที่เกี่ยวข้องกับโกฏฐาสและการใช้วิธีการตัดตอนเพื่อให้เห็นความแตกต่างระหว่างโกฏฐาสต่าง ๆ และการบ่งชี้ถึงส่วนของตนและส่วนที่มิใช่ของตน โด

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 35 กรรมฐานในปฏิกูลมนสิการบรรพ์นี้นั้น เป็นสมถกรรมฐานแท้แล อุคคหโกสัลละ 6 วิธี อาจารย์จึงบอกโดยนัยดังกล่าวมาฉะนี้ [มนสิการ โกสัลละ] อาจารย์จึงบอกมนสิการ

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงกรรมฐานในปฏิกูลมนสิการและแบ่งเป็นสมถกรรมฐาน 6 วิธี รวมถึงการทำมนสิการโกสัลละ 10 วิธี โดยย้ำว่าควรมีกระบวนการที่ชัดเจน และไม่ควรเร่งในการปฏิบัติ เพื่อป้องกันความเหนื่อยใจและทำให้เกิ

- หน้าที่ 36 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - เดินทางประมาณ ๓ โยชน์ มิได้สังเกตจำทางที่พึงเดิน และทางที่ พึงเว้น ทำการคมนาคมด้วยฝีเท้าอันเร็วตั้ง ๒ เที่ยว ทางไปสุดก็ จริง แต่ (เขาจำทางไม่ได้) ต้

บทความนี้อธิบายถึงการเดินทางในธรรมะที่ต้องระวังไม่ให้จิตฟุ้งซ่านและต้องมีการป้องกันอารมณ์หลากหลาย โดยเปรียบเทียบการเดินทางกับการเข้าใจกรรมฐานเพื่อไม่ให้บิดเบือนจากจุดหมาย และมีแนวทางในการระมัดระวังการ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 37 ฉะนั้น เพราะเหตุนั้น พระโยคาวจรจึงควรมนสิการ โดยป้องกันความ ฟุ้งซ่าน (ด้วย) [มนสิการโดยล่วงเสียซึ่งบัญญัติ ข้อว่าโดยล่วงเสียซึ่งบัญญัติ ความว่า บัญญัต

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับกระบวนการมนสิการของพระโยคาวจร โดยเริ่มจากการไม่ฟุ้งซ่านและการเลิกทำตามบัญญัติ การนำน้ำในป่าเป็นตัวอย่าง เพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับการตั้งจิตไว้ในความเป็นปฏิกูล การปล่อยลำดับในก

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 38 ดำเนินไปจนสุดโกฏฐาสต้น คือ เกสา นี้เหมือนกัน ทีนี้เมื่อมนสิการ ไป ๆ โกฏฐาสลางเหล่าก็ปรากฏ ลางเหล่าก็ไม่ปรากฏ โกฏฐาส เหล่าใด ๆ ปรากฏ เธอพึงทำงาน (มนสิก

ในบทนี้กล่าวถึงการปรากฏของโกฏฐาสในกระบวนการมนสิการที่มีลักษณะเฉพาะของโกฏฐาสแต่ละเหล่า รวมถึงการใช้ภาพอุปมาในการอธิบายวิธีการที่จิตใจตอบสนองต่อเสียงและการกระทำ เช่นเดียวกับที่พรานใช้เสียงในการไล่ลิงในด

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - ๑ - หน้าที่ 39 เหมือนลิง พระโยคาวจรเหมือนพราน การที่จิตของพระโยคี ท่อง เที่ยวไปในกายอันมีโกฏฐาส ๓๒ โดย (ทำให้) เป็นอารมณ์เหมือนการ ที่ลิงอาศัยอยู่ในดงตาลอันมีตาล

บทนี้พูดถึงแนวทางการปฏิบัติของพระโยคี ที่ใช้การเปรียบเทียบเพื่ออธิบายถึงการทำให้จิตดำเนินไปในโกฏฐาส และการมีสมาธิในการปฏิบัติคล้ายกับการที่ลิงอาศัยอยู่ในดงตาล การแสดงถึงความสำคัญของการมีสติในขณะที่มนส

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 40 က 9 บาตเป็นปกติ) อาศัยหมู่บ้านอันมีตระกูล ๓๒ ตระกูล (เป็นที่ โคจรบิณฑบาต) อยู่ (ไปบิณฑบาต) ต่างว่าได้ภิกษา ๒ ที่ ใน เรือนหลังแรกทีเดียวแล้ว ก็สละเรือน

ในบทนี้กล่าวถึงการบิณฑบาตของภิกษุที่อาศัยหมู่บ้านต่างๆ โดยใช้การเปรียบเทียบกับการทำบริกรรมของพระโยคี การรับภิกษาในเรือนหลังต่างๆ เป็นการสื่อความหมายถึงการพัฒนาทางจิตใจ ซึ่งเปรียบเหมือนการละทิ้งความคิด

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 41 ปรากฏดีกว่า พระโยคีมนสิการ โกฏฐาสนั้นแหละ แล้ว ๆ เล่า ๆ ยัง อัปปนาให้เกิดขึ้นได้ ก็เหมือนในวันที่ ๓ ได้เต็มบาตร ในเรือนหลัง ต้นทีเดียวแล้ว (ไป) นั่งฉั

ในหนังสือที่อธิบายเกี่ยวกับพระโยคีและอัปปนา มีการกล่าวถึงอธิจิตตสูตรและความสำคัญของการมนสิการในขั้นตอนต่างๆ แสดงถึงความเข้าใจในอาการต่างๆ ที่ผู้ปฏิบัติต้องรู้และปฏิบัติได้อย่างตรงจุด โดยไม่ตรงกันในทุก

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 42 ประกอบอธิจิตพึงมนสิการปัคคหนิมิตส่วนเดียวเท่านั้นไซร้ ย่อมเป็น ได้ที่จิต (ของเธอ) จะพึงเป็นข้างอุทธัจจะเสีย ถ้าภิกษุผู้ประกอบ อธิจิตพึงมนสิการอุเบกขาน

บทความนี้กล่าวถึงวิธีการควบคุมจิตของภิกษุ โดยเน้นให้เห็นความสำคัญของการมีสมาธิและการประมวลอารมณ์ให้ถูกต้อง เพื่อให้จิตมีความอ่อนและผ่องใส ทำให้สามารถพ้นจากอาสวะได้ นอกจากนี้ยังเปรียบเทียบกับการทำทองเพ